Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΑ

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΑ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ «ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»


«ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΝΤΕΛ», είναι το μήνυμα που στέλνουμε σε κάθε κατεύθυνση, μαζί με τη μυριόστομη φωνή του κουβανικού λαού «Yo Soy Fidel» (Εγώ Είμαι Φιντέλ), μπροστά στην πραγματικά απίστευτη απώλεια του Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Απίστευτη γιατί ο φυσικός θάνατός του, δεν μπορεί να τον σβήσει ποτέ και πουθενά στον κόσμο, από τη μνήμη και τη συνείδηση όλων των λαών του κόσμου. Που έχοντας κομμουνιστή ηγέτη τους τον Φιντέλ, πάλεψαν, παλεύουν και θα παλέψουν,   «HASTA LA VICTORIA, SIEMPRE», στην Παντοτινή Διαρκή, Ταξική Επαναστατική και Σοσιαλιστική Πάλη και Κατακτήσεις τους, ενάντια στο διαρκή ιμπεριαλιστικό πόλεμο και φασισμό και για την προώθηση της Διαρκούς Προόδου και Ειρήνης, με το Σοσιαλισμό, στην κάθε χώρα, ήπειρο και παγκόσμια.

Ο ελληνικός λαός, μαζί με τα συναισθήματα πόνου γι’ αυτή την απώλεια, αισθάνεται ταυτόχρονα μια μεγάλη ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική υπερηφάνεια, γιατί στο πρόσωπο του πρωθυπουργού του, στάθηκε στο ύψος της ιστορικής ανάγκης και δυνατότητας, να κάνει και στην Ελλάδα αυτό που έκανε και η Κούβα, με καθοδηγητή τον Φιντέλ, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη βάρβαρη, πολεμική, εγκληματική επιθετικότητά του, αλλά και ενάντια στη λιποταξία και την προδοσία της γραφειοκρατίας σε όλο τον κόσμο, μένοντας σταθερά στην πορεία προς την υπεράσπιση και την οικοδόμηση του Εργατικού Κράτους και του σοσιαλισμού. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, μόνος ηγέτης κράτους της Ευρώπης, παρά κι ενάντια σε όλους τους άλλους εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού και των «θεσμών» του, έκφρασε μ’ αυτό τον τρόπο και τους λαούς όλης της Ευρώπης.

Ο Αλέξης Τσίπρας με τη συμμετοχή του και με το λόγο του στο φόρο τιμής στον Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο, έκφρασε την ωρίμανση, τη θέληση και την αποφασιστικότητα του ελληνικού λαού να προετοιμάσει και να προωθήσει την πορεία της Ελλάδας προς το Επαναστατικό κι Εργατικό Κράτος και το Σοσιαλισμό, όπως έκανε και η Κούβα. Είναι μια πορεία αναγκαία και εφικτή, επίκαιρη όσο ποτέ πριν και κάθε φορά και περισσότερο. Γιατί κάθε φορά και περισσότερο «οι αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια… των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων» (όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός), εμπνεόμενοι και ωθούμενοι από τον Φιντέλ, είναι τόσο ανταγωνιστικοί κι ανέφικτοι να ικανοποιηθούν με τον καπιταλισμό, στην τελευταία του φάση, την ιμπεριαλιστική, όσο και ταυτόσημοι και εφικτοί να ικανοποιηθούν με τον αγώνα για το σοσιαλισμό. Αυτό που μας δίδαξε ο Φιντέλ και ο κουβανικός λαός, είναι ότι οι οπισθοδρομήσεις σ’ αυτόν τον αγώνα και στο δρόμο προς το σοσιαλισμό, δεν οφείλονται στα λάθη αυτής της πορείας και του αγώνα των λαών, αλλά στην προδοσία και την εγκατάλειψή του, όπως έγινε από τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των Εργατικών Κρατών και των Κομμάτων της Αριστεράς κάθε απόχρωσης, παρά κι ενάντια στην ωρίμανση και τη θέληση της ίδιας της βάσης και των μελών τους και οπωσδήποτε παρά κι ενάντια στη θέληση και την ωρίμανση της κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής, αριστερής ριζοσπαστικής, οικολογικής κι εξωκοινοβουλευτικής πρωτοπορίας τους.

Είναι μ’ αυτή την έννοια που ταυτιζόμενοι με την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, φόρο τιμής στον Φιντέλ Κάστρο, εμείς συμπληρώνουμε ότι: ΑΝ Ο ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΙ Η ΚΟΥΒΑ ΜΠΟΡΕΣΑΝ Ν’ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΨΑΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΥΒΑ!!! Γρήγορα είδαν ότι μένοντας στα καπιταλιστικά πλαίσια δεν θα μπορούσαν να το κάνουν, όπως δεν μπόρεσαν να το κάνουν τόσες και τόσες χώρες της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου, όπως και η Ελλάδα. Αντίθετα, σ’ αυτά τα ασφυκτικά, αντιλαϊκά, αντιδημοκρατικά κι αντεπαναστατικά καπιταλιστικά πλαίσια, έγιναν βάσεις και ορμητήρια οικονομικών και στρατιωτικών δικτατοριών, οργανωμένων και καθοδηγούμενων από τον ιμπεριαλισμό, μ’ επικεφαλής τον αμερικάνικο.

Αυτό το Εργατικό Κράτος της Κούβας, ήταν η «δύναμη όσων παλεύουν με πάθος για να διεκδικήσουν το αδύνατο -ποιητικά, οραματικά, αναγκαίο και δυνατό στην πραγματικότητα, λέμε εμείς- προκειμένου να πάψουν να ζουν το αδιανόητο –για το ανθρώπινο ον, αλλά το μόνο που διανοείται και προορίζει ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός για τον άνθρωπο, δηλαδή τη φτώχεια, τη μιζέρια, τη σήψη, το θάνατο, τον πόλεμο και το φασισμό του συστήματος, λέμε εμείς- γυρνώντας έτσι τον τροχό της ιστορίας», όπως είπε στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας. Το λέμε εμείς, μαζί με τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς του κόσμου, που παλεύουν καθημερινά για το «σοσιαλισμό, αναγκαιότητα -και δυνατότητα- της οργάνωσης της ζωής» (Χ. Ποσάδας). Αλλά και μαζί με τον πρωθυπουργό της χώρας, που μιλώντας στην Κούβα, όντας ταυτόχρονα Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει και μπορεί να εκφράζει, με την πολιτική του ευαισθησία που έδειξε και μ’ αυτό του το λόγο, τόσο το σοσιαλιστικό όραμα, όσο και το πρόγραμμα και την πολιτική του Κόμματός του για την προώθηση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού στη χώρα. Είναι μια πορεία που πρέπει και μπορεί να εκφράσει, ακόμα και ν’ αντιπροσωπεύσει γνήσια, σε «ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΔΙΑΡΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ…» όπως είπε, συνδυάζοντας άμεσα κι επειγόντως την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΜΕ ΤΗ ΡΗΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Με άμεση πολιτική και τακτική διέξοδο, σ’ αυτή την κατεύθυνση, την υπεράσπιση της Κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά και το άμεσο βάθεμά της, με Πλατύ Μέτωπο και Αυτοδύναμη Κυβέρνηση της Αριστεράς. Χωρίς καμιά εξάρτησή της από περιστασιακούς κι έτοιμους να εκβιάσουν και ν’ αποστατήσουν αστούς συμμάχους (όπως άλλωστε ήδη το δείχνουν οι ΑΝΕΛ), αλλά και παλεύοντας ενάντια στη γραφειοκρατία, κυβερνητική και κομματική της «αριστεράς» (τα εισαγωγικά όχι για τα Κόμματα και την Κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά για τη γραφειοκρατία τους). Ο Φιντέλ Κάστρο και η Κούβα, μπόρεσαν να κάνουν ό,τι έκαναν, γιατί συνδύασαν την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, με την πάλη ενάντια στη γραφειοκρατία, έχοντας σ’ αυτό τον αγώνα εμπνευστή τον Τσε Γκεβάρα, διεθνιστή, αργεντινό στην καταγωγή, σύντροφο του Φιντέλ.

Αποκρούουμε και καταδικάζουμε ταυτόχρονα την επίθεση του παγκόσμιου καπιταλισμού, των ΜΜΕ του, στον κόσμο και στην Ελλάδα και των πολιτικών εκπροσώπων του συστήματος στη χώρα ενάντια στον Αλέξη Τσίπρα, για τη συμμετοχή και την ομιλία του αυτή. Μ’ επικεφαλής και καθοδηγητή τον φασίστα Τραμπ, όλοι αυτοί επιτέθηκαν σαν ιερόσυλοι στον Φιντέλ Κάστρο και στη Σοσιαλιστική Κούβα και σαν τρομοκράτες ενάντια στον Τσίπρα, όλη την Αριστερά, τους ηγέτες της και τους λαούς του κόσμου, που στο πρόσωπο του Κάστρο έβλεπαν, βλέπουν και θα βλέπουν για πάντα το ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!! Παλεύοντας καθημερινά και διαρκώς για την εσωτερική, υποκειμενική και αντικειμενική ανύψωση και πρόοδο του ανθρώπινου όντος και όλης της ανθρωπότητας, χωρίς διακρίσεις, σαν ένα, ενιαίο, ανθρώπινο γένος. Περνώντας σύμφωνα με το μαρξισμό-λενινισμό, από το «βασίλειο της ανάγκης» -που στον καπιταλισμό σημαίνει ανάγκη να παλεύει η ανθρωπότητα καθημερινά ενάντια στην αδιάκριτη εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο-, στο «βασίλειο της ελευθερίας» -που σημαίνει ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός-.

Είναι σ’ αυτή την πορεία που θα καταργηθεί και κάθε γραφειοκρατία, που έχει ακόμα το ιστορικό θράσος και αθλιότητα, να χρησιμοποιεί στα λόγια ακόμα και το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, για να προωθεί στην πράξη την πιο «ανίερη συμμαχία» με το σύστημα, για να το διατηρεί και να συμβιώνει συμφεροντολογικά μαζί του: Σαν κάστα στα Εργατικά Κράτη, ακόμα και σαν τάξη στα καπιταλιστικά, όπως στην Ελλάδα. Η επίθεση όλης αυτής της γραφειοκρατικής ηγεσίας της «αριστεράς» στον Τσίπρα, γι’ αυτή του τη συμμετοχή και το λόγο φόρο τιμής στον Φιντέλ, είναι μια επίθεση όχι μόνο σ’ αυτόν, αλλά και στον ίδιο τον Φιντέλ και τους συντρόφους του, που έκαναν την τιμή, όσο και είχαν την τιμή, να δώσουν βήμα στον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Βήμα που χρησιμοποιήθηκε άλλωστε απ’ αυτόν, για να εκφωνήσει μια από τις πιο αριστερές ομιλίες, στον αιώνιο φόρο τιμής στον Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο. Ενώνοντας δύο μικρές χώρες, μακρινές στο γεωγραφικό χάρτη, αλλά στενά δεμένες και κοντινές στον παγκόσμιο σοσιαλιστικό ορίζοντα και χάρτη. Οι γραφειοκράτες, κλεισμένοι στα γραφεία τους, όλοι τους ανεξαίρετα «προσωπικότητες, επαναστάτες της δεκάρας, θεωρητικοί ενός επαναστατικού πολέμου, που δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ…» (Φ. Κάστρο, ομιλία της 13-3-1966, Αβάνα), δεν έχουν επιτεθεί μόνο στον Τσίπρα, αλλά και στον Κάστρο, άλλοι από τα «δεξιά» κι άλλοι από τα «αριστερά», όλοι τους όμως για να συγκρατήσουν και να δυσφημίσουν την Κουβανική, την Ελληνική και Παγκόσμια Σοσιαλιστική Επανάσταση!!! Ο Αλέξης Τσίπρας, σαν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας, μπορεί και πρέπει να μετατρέψει αυτό του το λόγο στην Κούβα, σε πράξη στην Ελλάδα. Οι γραφειοκράτες, σαν τέτοιοι, σαν κάστα και σαν τάξη, δεν θέλουν και δεν θα το κάνουν ποτέ! Θα το κάνουν μόνο όσοι απ’ αυτούς, ατομικά, περάσουν γνήσια στο στρατόπεδο της σοσιαλιστικής επανάστασης , στην καθημερινή της πράξη! Γιατί εκεί η γραφειοκρατία μένει πάντα στον οικονομισμό, στις διεκδικήσεις που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν στον καπιταλισμό κι έτσι και αυτή δικαιολογεί την ύπαρξή της και ο σύμμαχός της καπιταλισμός επιβιώνει. Τη στιγμή που ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΤΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ, όπως μας δίδαξε κι εφάρμοσε ο Λένιν, εδώ και έναν αιώνα. Αυτό έκανε ο Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο κι αυτό εκφράζει ο λόγος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

ΕΚΚ (Τ-Π), 5/12/2016


Αναδημοσιεύουμε από την Αυγή της  30-11-2016 τον «επικήδειο λόγο του Πρωθυπουργού στην εκδήλωση στη μνήμη του ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο»

Hermanos y hermanas [Αδερφοί και αδερφές],
Γενναίε λαέ της Κούβας,  Αποχαιρετούμε σήμερα τον Κομαντάντε Φιντέλ, εδώ από την πλατεία της Επανάστασης, όπως αρμόζει σε αυτόν τον μεγάλο επαναστάτη του 20ου αιώνα.   Αποχαιρετούμε ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο. Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Αποχαιρετούμε τον Φιντέλ των φτωχών, των καταπιεσμένων, των ανυπότακτων. Τον δικό σας Φιντέλ, τον δικό μας Φιντέλ, τον Φιντέλ που ανήκει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τον Φιντέλ που ανήκει στην ιστορία. Είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε μια τόσο ιστορική στιγμή, εκπροσωπώντας τον ελληνικό λαό. Έναν λαό που ζει σε μια πολύ μακρινή σε εσάς γωνιά του πλανήτη, μα βρίσκεται ταυτόχρονα τόσο κοντά στις αξίες και στα ιδανικά για τα οποία παλέψατε και παλεύετε. Γιατί όπως ο κουβανικός, έτσι και ο ελληνικός λαός δε δίστασε σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας να σηκώσει το ανάστημά του και να παλέψει κόντρα σε ισχυρούς και παντοδύναμους αντιπάλους, για να διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία του. Την αξιοπρέπεια και το δίκιο του. Ελευθερία ή θάνατος ήταν το σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης το 1821. Patria o muerte [Πατρίδα ή θάνατος], το σύνθημα της Κουβανικής Επανάστασης το 1959. Στα χνάρια του Σιμόν Μπολίβαρ και του Χοσέ Μαρτί, παρέα με τον Τσε, ο Φιντέλ μετέτρεψε την Κούβα από μια ακόμα δικτατορία σε ένα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης και αξιοπρέπειας.  Και αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό: στην παιδεία, στη εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού. Αλλά αφήνει και πολύτιμη κληρονομιά σε όλους τους λαούς: Γιατί ενέπνευσε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη Λατινικής Αμερική Και έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης. Και για την ειρηνική συνύπαρξη και συνεργασία της Κούβας με τη Δύση.   Η Κούβα του Φιντέλ, όμως, μας έμαθε και ότι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό δεν είναι ανθόσπαρτος. Έχει δυσκολίες, έχει υποχωρήσεις, έχει σκαμπανεβάσματα Μας έμαθε και από τα κατορθώματα αλλά και από τις αδυναμίες του. Μας έμαθε ότι η μάχη για τον κοινωνικό μετασχηματισμό είναι μια μάχη διαρκής και απαιτεί μεγάλες θυσίες, όπως αυτές που με ηρωισμό καταβάλετε, τα δύσκολα χρόνια του εμπάργκο, που επιβλήθηκε στη χώρα σας ως διαρκής εκβιασμός και ως τιμωρία. Και μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μη μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς του δικούς μας δυνάστες.  Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού. Και δίνουμε και εμείς από τη μακρινή Ελλάδα, τον δικό μας αγώνα για τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Και σε αυτόν τον αγώνα, το παράδειγμα του Φιντέλ μας συντροφεύει και θα μας συντροφεύει πάντα. Στις νίκες και στις ήττες μας.  Στις ανατροπές και στους συμβιβασμούς μας. Ο Φιντέλ έφυγε από τη ζωή αλλά θα βρίσκεται για πάντα:  Στους μικρούς και μεγάλους αγώνες των λαών σε όλο τον πλανήτη. Στη φλόγα της αντίστασης των καταπιεσμένων που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους. Στη δύναμη όσων παλεύουν με πάθος για να διεκδικήσουν το αδύνατο, προκειμένου να πάψουν να ζουν το αδιανόητο. Γυρνώντας έτσι το τροχό της ιστορίας. Αντίο, Κομαντάντε Φιντέλ! Hasta la victoria siempre! [Πάντα μέχρι τη νίκη]